به نظر من به مصلحت بنگرید؛ اگر همراهی شما با او در خوردن، نوشیدن و حضور در مجالس سبب می‌شود که قلبش نرم گردد و به شما گرایش پیدا کند، این کار را انجام دهید.

اما معاشرت و خورد و نوش با آنان شایسته نیست؛ بلکه شایسته است دوستان و همراهان مسلمان را برای خود برگزینی تا در طاعت و فرمان‌برداری از الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ و انجام عبادات به تو کمک کنند و از غیر مسلمانان دوری کنی.

شایسته است با برادرتان ارتباط بگیرید و او را به سوی پایبندی به دين اسلام فرا خوانده و به بازگشت از سرزمین کفر به سرزمین اسلام تشویق نمایید؛ مگر این ‌که اقامت و سکونت وی در آن‌جا به خاطر مصلحتی باشد که به سود اسلام باشد.

دوستت این حق را بر تو دارد که او را نصیحت کنی، به او تأکید کنی که نماز را ادا کند، اگر چنین نشد جایز نمی‌دانم که با وی مراوده و رفت آمد داشته باشی زیرا کسی که نماز را ترک کند، کافر است و از دین خارج می‌شود

تردیدی نیست که هر کس بیش از مسلمانان به آن‌ها علاقه و محبت داشته باشد، مرتکب حرام بسیار بزرگی شده است؛ زیرا واجب است مؤمنان را دوست داشته باشد و هر آن‌چه برای خود می‌پسندد را برای آنان هم دوست بدارد.

بر هر کسی که دوستانی دارد که به بدعت‌ها دچار شده‌اند واجب است او را نصیحت کند و بدعت وی را برایش تبیین کند؛ امید است که الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ او را به سبب وی هدایت نماید تا پاداش هدایت آنان را به دست آورد.

نصیحتم برای این خانوداه این است که قبل از این که دیر شود، فرصت را غنیمت شمارند و بی‌درنگ پیش از آن ‌که لحظه‌ی مرگ فرا رسد که توبه در آن وقت، پذیرفته نمی‌شود، به درگاه الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ توبه نمایند.

قبل از هر چیز، کسانی که اصلا نماز نمی‌خوانند را ابتدا با صحبت، کتاب‌ها و نوارهای دینی، نصیحت کنید؛ اگر از ترک نماز، دست کشیدند که الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ بخشنده‌ و مهربان است اما اگر نپذیرفتند و بر روش خود اصرار ورزیدند، واجب است با آنان قطع ارتباط کرده و از آنان دور شوید.

وقتی یک از فرزندان خانواده چنین حالتی دارد بر خانواده واجب است او را دوست نداشته باشند زیرا اگر او را دوست بدارند در حقیقت، دشمنان الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ را دوست داشته‌اند زیرا شخص کافر، دشمن الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ است.