(۶۶۸۴) سوال: به نسبت کلمه‌ی (المُعذَّب): (یعنی عذاب دیده شده و آزرده شده) در سوال بسیار نزدمان می‌‌آید به شکلی که از زیاد بودن آن قابل تصور نیست آیا برای انسان جایز است که این کلمه را برای خود اطلاق نماید؟

جواب:

بله زیرا معنای عذاب اذیت شدن با چیزی می‌باشد و برای همین رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم فرمودند: «السَّفَرُ قِطْعَةٌ مِنَ الْعَذَابِ»[۱]: (سفر پاره‌ای از عذاب است) و: «إِنَّ الْمَيِّتَ يُعَذَّبُ بِبعضِ بُكَاءِ أَهْلِهِ عَلَيْهِ»[۲]: (حقیقتا مرده به خاطر بعضی گریه‌‌های خانواده‌اش بر او عذاب داده می‌شود) اذیت گشتن از چیزی و درد کشیدن و دلتنگی از آن نوعی عذاب است و در اینجا مرادشان عقوبتی که در آخرت می‌باشد، نیست.

[۱] صحیح بخاری: كتاب العمرة باب السفر قطعة من العذاب، شماره (۱۷۱۰)، و صحیح مسلم: کتاب الإمارة، باب السفر قطعة من العذاب، شماره (۱۹۲۷).

[۲] صحیح بخاری: كتاب الجنائز، باب قول النبي : «يعذب الميت ببعض بكاء أهله عليه». شماره (١٢٢٦)، وصحیح مسلم: كتاب الجنائز، باب الميت يعذب ببكاء أهله عليه، شماره (۹۲۷).