۳۸۳ – از شیخ رحمه الله سوال شد: حکم موالات با کفار چیست؟

جواب دادند: موالات با کفار به وسیله‌ی محبت و نصرت و قرار دادن آنها به عنوان همنشین، حرام بوده و به نصّ قرآن کریم از آن نهی شده است: {لَا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ}[۱]، یعنی: {هیچ گروهی را نمی‌یابی که با وجود ایمان به الله و رستاخیز، با کسانی دوستی نمایند که با الله و پیامبرش دشمنی می‌کنند}، و می‌فرماید: {يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَكُمْ هُزُوًا وَلَعِبًا مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَالْكُفَّارَ أَوْلِيَاءَ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}[۲]، یعنی: {ای مؤمنان! اهل کتاب و کافرانی را که دینتان را به بازی و ریشخند گرفته‏اند، دوست نگیرید. و تقوای الله پیشه کنید؛ اگر ایمان دارید}، و می‌فرماید: {يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَى أَوْلِيَاءَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ}[۳]، یعنی: {ای مؤمنان! یهود و نصاری را به دوستی نگیرید. آنان دوستان یکدیگرند. هر کس از شما با آنان دوستی نماید، از جرگه‌ی آنان است. بی گمان الله، گروه ستمکار را هدایت نمی‌کند}

و می‌فرماید: {يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا بِطَانَةً مِنْ دُونِكُمْ لَا يَأْلُونَكُمْ خَبَالًا}[۴]، یعنی: {ای مومنان! از غیرِ خودتان هم‌راز نگیرید. آنان، در فتنه‌انگیزی و تباهیِ شما کوتاهی نمی‌کنند}، و خبر داده که اگر مومنان اولیای یکدیگر نباشند، و کافران، اولیای یکدیگر باشند، و اینها از آنها متمایز باشند، فتنه و فساد بزرگی در زمین خواهد بود.

اصلا شایسته نیست که مومن، به غیر مومن اعتماد کند. هر چقدر که اظهار مودت کرده و نشان دهد که ناصح است. زیرا الله تعالی در مورد آنها می‌فرماید: {وَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ كَمَا كَفَرُوا فَتَكُونُونَ سَوَاءً}[۵]، یعنی: {آنان دوست دارند که شما نیز همانند آنان کفر بورزید تا (با آنها) یکسان شوید}، و به پیامبرش علیه الصلاة و السلام می‌فرماید: {وَلَنْ تَرْضَى عَنْكَ الْيَهُودُ وَلَا النَّصَارَى حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ}[۶]، یعنی: {و یهود و نصاری از تو راضی نخواهند شد تا زمانی که از دین آنها پیروی کنی}. بر مومن واجب است که در اجرای شریعت، بر الله عز و جل اعتماد کرده و سرزنش هیچ سرزنش کننده‌ای او را از کارش باز ندارد، و از دشمنانش نترسد. زیرا الله تعالی فرموده است: {إِنَّمَا ذَلِكُمُ الشَّيْطَانُ يُخَوِّفُ أَوْلِيَاءَهُ فَلَا تَخَافُوهُمْ وَخَافُونِ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}[۷]، یعنی: {این فقط شیطان است که شما را از دوستانش می‌ترساند؛ پس از آنان نترسید و تنها از من بترسید، اگر به راستی مومنید}، و می‌فرماید: {فَتَرَى الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يُسَارِعُونَ فِيهِمْ يَقُولُونَ نَخْشَى أَنْ تُصِيبَنَا دَائِرَةٌ فَعَسَى اللَّهُ أَنْ يَأْتِيَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِنْ عِنْدِهِ فَيُصْبِحُوا عَلَى مَا أَسَرُّوا فِي أَنْفُسِهِمْ نَادِمِينَ}[۸]، یعنی: {بیماردلان را می‌بینی که به (سوی دوستی با) یهود و نصارا می‌شتابند و می‌گویند: «می‌ترسیم آسیب و گزندی به ما برسد». چه بسا الله (برای مسلمانان) پیروزی و فتحی پیش آوَرَد یا از نزد خویش فرمانی (همچون جزیه به نفع مسلمانان) بفرستد و بدین‌سان بیماردلان از آنچه در دل‏هایشان پنهان می‌داشتند، پشیمان شوند و افسوس بخورند.}، و می‌فرماید: {يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ فَلَا يَقْرَبُوا الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ بَعْدَ عَامِهِمْ هَذَا وَإِنْ خِفْتُمْ عَيْلَةً فَسَوْفَ يُغْنِيكُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ إِنْ شَاءَ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ}[۹]، یعنی: { ای مؤمنان! مشرکان پلیدند و از امسال به بعد نباید به مسجد الحرام نزدیک شوند. و اگر از تنگدستی نگران بودید، چنانچه خواست الله باشد، شما را از فضل خویش بی نیاز می‌گرداند. همانا الله دانای حکیم است}. والله الموفق.

---

[۱] – سوره مجادله، آیه «۲۲».

[۲] – سوره مائده، آیه «۵۷».

[۳] – سوره مائده، آیه «۵۱».

[۴] – سوره آل عمران، آیه «۱۱۸».

[۵] – سوره نساء، آیه «۸۹».

[۶] – سوره بقره، آیه «۱۲۰».

[۷] – سوره آل عمران، آیه «۱۷۵».

[۸] – سوره مائده، آیه «۵۲».

[۹] – سوره توبه، آیه «۲۸».