۳۷۶ – از شیخ رحمه الله سوال شد: حکم توسل به پیامبر علیه الصلاة و السلام چیست؟
جواب دادند: توسل به پیامبر صلی الله علیه وسلم چند نوع است:
اول: متوسله به ایمانش به رسول الله صلی الله علیه وسلم شود. این نوع توسل، صحیح است. مثلا بگوید: «پروردگارا، من به تو و پیامبرت ایمان آوردم، پس مرا بیامرز». این اشکالی ندارد، و الله تعالی این را در قرآن ذکر کرده و فرموده: رَبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيًا يُنَادِي لِلْإِيمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَيِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ}[۱]، یعنی: {ای پروردگارمان! ما ندای منادی توحید را شنیدیم که به سوی ایمان فرا میخواند و میگفت: «به پروردگارتان ایمان بیاورید». و ما ایمان آوردیم. ای پروردگار ما! گناهانمان را ببخش و ما را با نیکان بمیران}. به این خاطر که ایمان به پیامبر صلی الله علیه وسلم وسیلهای شرعی برای مغفرت گناهان و از بین رفتن سیئات است. پس در این صورت، به یک وسیلهی ثابت شرعی توسل جسته است.
دوم: متوسل به دعای رسول الله صلی الله علیه وسلم شود. یعنی برای کسی که درخواست دعا دارد، دعا کند. این نیز جایز بوده و ثابت است. اما این مورد، فقط در هنگام حیات ایشان صلی الله علیه وسلم صحیح است، و از عمر رضی الله عنه ثابت است که گفت: «پروردگارا، ما به پیامبرت متوسل میشدیم و به ما باران میدادی. و الان به عموی پیامبرمان متوسل میشویم، پس ما را باران ده»، و به عباس دستور داد برخاسته و دعا کند که الله سبحانه و تعالی به آنها باران دهد.
بنا بر این، توسل به دعای رسول الله صلی الله علیه وسلم در زمان حیات ایشان جایز بوده و هیچ اشکالی ندارد.
سوم: به جاه رسول الله صلی الله علیه وسلم متوسل شود. فرقی نمیکند که این توسل در زمان حیات ایشان باشد یا بعد از مرگشان. این توسل، بدعی بوده و جایز نیست. زیرا کسی جز رسول الله صلی الله علیه وسلم از جاه ایشان نفع نمیبرد، و بر این اساس، جایز نیست کسی بگوید: پروردگارا، من با توسل به جاه پیامبرت از تو میخواهم که مرا بیامرزی، یا فلان چیز را به من روزی دهی. زیرا وسیله باید حتما وسیله باشد. وسیله از وسل ماخوذ شده که به معنی وصول به چیزی است. پس باید حتما این وسیله، راه رسیدن به آن چیز باشد، و اگر چنین نباشد ،توسله به آن سودی ندارد.
بر این اساس میگوییم: توسل به رسول الله صلی الله علیه وسلم سه نوع است:
نوع اول: توسل به ایمان به رسول الله و پیروی از او. این نوع توسل هم در زمان حیات ایشان و هم بعد از وفات ایشان جایز است.
نوع دوم: توسل جستن به دعای ایشان. یعنی از رسول الله صلی الله علیه وسلم بخواهد برایش دعا کند. این نوع توسل فقط در زمان حیات ایشان جایز است. اما بعد از وفاتشان جایز نیست. زیرا ایشان بعد از اینکه از دنیا رفتند، نمیتوانند برای کسی دعا کنند.
نوع سوم: توسل کردن به جاه و منزلت ایشان نزد الله. این نوع توسل، نه در زمان حیات ایشان و نه پس از مرگشان، جایز نیست. زیرا جاه و منزلت ایشان، وسیله نیست؛ چرا که انسان را به مقصودش نمیرساند. از این جهت که جاه، دستاورد ایشان نیست.
حال اگر کسی گفت: من نزد قبر رسول الله صلی الله علیه وسلم رفته و از ایشان خواستم که برایم طلب مغفرت کند، یا خواستم که نزد الله برایم شفاعت کند. آیا این کار جایز است یا خیر؟
میگوییم: خیر، جایز نیست.
اگر گفت: آیا الله نمیفرماید: {وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِيمًا}[۲]، یعنی: {و اگر آنان در آن هنگام که به خود ستم کردند، نزدت میآمدند و از الله درخواست آمرزش مینمودند و پیامبر نیز برایشان آمرزش میخواست، الله را توبهپذیر و رحیم مییافتند}؟
به او میگوییم: بله، الله تعالی چنین فرموده است. اما ایشان فرموده: {وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا: و اگر آنان در آن هنگام که ستم کردند}، و «إذ» برای گذشته به کار میرود، و ظرفی برای آینده نیست. الله نفرمود: «وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذَا ظَلَمُوا: و اگر آنها وقتی ظلم میکردند». بنا بر این آیه در مورد واقعهای سخن میگوید که در زمان رسول الله صلی الله علیه وسلم اتفاق افتاد. همچنین، استغفار رسول الله صلی الله علیه وسلم بعد از وفاتشان، امری غیر ممکن است. زیرا وقتی انسان از دنیا رفت، چنان که رسول الله صلی الله علیه وسلم ذکر میفرماید، عملش قطع میشود، مگر از سه جهت: «صدقهی جاریه، یا علمی که نافع باشد، یا فرزندی صالح که برایش دعا کند». پس انسان بعد از مرگش نمیتواند برای کسی دعا کند، بلکه حتی برای خودش نیز نمیتواند دعا کند، زیرا عملش قطع شده است.
[۱] – سوره آل عمران، آیه «۱۹۳».
[۲] – سوره نساء، آیه «۶۴».