۷۴۶- عن جبَلَةَ بن سُحَيْم قال: أَصابَنا عامُ سَنَةٍ معَ ابْنِ الزُّبَيْرِ، فرُزقْنَا تَمْراً، وَكانَ عَبْدُ الله بنُ عمر رضي الله عنهما يَمُرُّ بِنَا ونحْنُ نأْكُلُ، فيقولُ: لا تُقَارِنُوا، فإِنَّ النَّبِيَّ صلی الله علیه و آله و سلم نَهَى عَنِ الإقرانِ، ثُمَّ يقولُ: «إِلاَّ أَنْ يَسْتَأْذِنَ الرَّجُلُ أَخَاهُ». [متفقٌ عليه]

۷۴۶- عن جبَلَةَ بن سُحَيْم قال: أَصابَنا عامُ سَنَةٍ معَ ابْنِ الزُّبَيْرِ، فرُزقْنَا تَمْراً، وَكانَ عَبْدُ الله بنُ عمر رضي الله عنهما يَمُرُّ بِنَا ونحْنُ نأْكُلُ، فيقولُ: لا تُقَارِنُوا، فإِنَّ النَّبِيَّ صلی الله علیه و آله و سلم نَهَى عَنِ الإقرانِ، ثُمَّ يقولُ: «إِلاَّ أَنْ يَسْتَأْذِنَ الرَّجُلُ أَخَاهُ». [متفقٌ عليه]([۱])

ترجمه: جبله بن سُحیم می‌گوید: در زمانِ حکم‌رانیِ – عبدالله- بن زبیر قحطی به ما رسید؛ مقداری خرما-به عنوان جیره- به ما داده شد. مشغولِ خوردن بودیم که عبدالله بن عمر رضي الله عنهما از کنارِ ما گذشت و فرمود: دوتا دوتا نخورید؛ زیرا پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم از دوتا دوتا خوردن منع کرده است. سپس – ابن‌عمر- می‌فرمود: «مگر این‌که شخص از برادرش- یعنی کسی که با اوست- اجازه بگیرد».

([۱]) صحیح بخاری، ش: ۵۴۴۶؛ و صحیح مسلم، ش: ۲۰۴۵.