۱۵۲- وعن أَبِي عبد الله جابر بن سمُرَةَ رضي الله عنهما قال: كُنْتُ أُصَلِّي مَعَ النَّبيِّ صلی الله علیه و آله و سلم الصَّلَوَات، فَكَانَتْ صلاتُهُ قَصدًا وخُطْبَتُه قَصْدًا». [روایت مسلم]([۱])
ترجمه: جابر بن سمره رضي الله عنهما میگوید: نمازها را با پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم میخواندم؛ نماز و خطبهی رسولالله صلی الله علیه و آله و سلم در حد اعتدال بود؛ (نه بسیار طولانی و نه خیلی کوتاه)».
شرح
جابر بن سمره رضي الله عنه میگوید: «نمازها را با پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم میخواندم». چنین بهنظر میرسد که منظورش، نماز جمعه است؛ آنگاه میافزاید: «نماز و خطبهی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در حد اعتدال بود». یعنی نه بسیار طولانی و نه خیلی کوتاه. در حدیث آمده که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرموده است: «إِنَّ طُولَ صَلاةِ الرَّجُلِ وَقِصَرَ خُطْبَتِهِ مَئِنَّةٌ مِنْ فِقْهِهِ»؛ یعنی: «طولانی بودن نماز انسان و کوتاه بودن خطبهاش، نشانهی دانش و آگاهی اوست». از این دو حدیث، چنین برداشت میشود که برای انسان، شایسته نیست که خود را برای عبادت، در رنج و زحمت بیندازد؛ بلکه باید در حد توان خود عمل نماید.